পতঙ্গ

দেৱালখন মজবুত কৰালোঁ

এটাৰ পাছত আন এটা তৰপ

দৃঢ় , কাঁইটীয়া , ৰুক্ষ

দেৱালত আঠা লাগি আছে

মোৰ এগালমান পুতলা 

নীৰৱ , বুদ্ধিভ্ৰষ্ট , হৃদয়হীন

অথচ , বিদ্ৰুপৰ হাঁহি এটা মুখত ;

নতুন কথা নহয় এয়া ,

মোৰ শাসনতন্ত্ৰত সৌৱা অজস্ৰ প্ৰতিবাদী 

নিজৰ অধিকাৰ বিচাৰি ৰাজপথত প্ৰশস্ত

এইবাৰ প্ৰতিবাদ সৌম্য ,

দীৰ্ঘকালীন হ'ব

তথাপি বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰি 

সেইবাবে বান্ধিছোঁ কটকটীয়া দেৱাল

আচৰিত নহ'ব , মই বিশ্বাসৰ কথা কৈছোঁ 

মোৰ হৃদয় নগলে

লালসাৰ মদিৰাত যে মই আসক্ত ,

মই ৰঙীন সপোন দেখুৱাইছিলোঁ

এদিন ৰজাৰ আসন পালোঁ ,

পিছে কি হ'ব

আচলতে মই এটা পতঙ্গ

শূণ্য আছিল মোৰ অৱস্থান

ক্ষমতাৰ ৰাগীত আজি অন্ধ হ'লো ,

এয়া মোৰ দেহত অলেখ ৰঙা-বগা দাগ ,

তথাপিও নেৰিলোঁ ৰং সলাবলৈ 

মই পতঙ্গ 

এটা তেজপিঁয়া

এটা ভণ্ড শাসক 

.

.

.

.মনোজ