আবেলিৰ ৰং

বেলি পৰো পৰো হ'ল

বনচিৰিকা এটাৰ চঞ্চলতাই মোক আৱৰি আছে,

ভঁৰালৰ বাকৰিত এজুপি গধূলি-গোপালে

     মূৰ তুলি চালে

গুলপীয়াখিনি ছিটিকি পৰিল ;

গৰু-ধূলি আকাশত বিলীন হ'ল

মোৰ চকুত থমকিল, জীৱনৰ অমিয়া ৰং

মাধৱীলতাৰ দৰে এটি আলিবাটেৰে

      মই খোজ ললোঁ,

সখিয়তী এহালে মোক ৰিঙিয়াই মাতিলে

সপোনবোৰ সজীৱ হৈ পৰিল ;

হাবিয়নীখনৰ মাজেৰে বেলিটিয়ে

     শেষবাৰলৈ মোলৈ জুমি চালে

এজাৰৰ কলি এটি হাতেৰে সাৱটি 

     মই আকাশখনিলৈ চাই ৰ'লো,

আকাশৰ বুকুত এপাহি বকুল ফুলিছে ।

.

.

.~ মনোজ